FD interview: Zij bieden een helpende hand

Een idealist kun je Huub Waterval niet noemen. Eerder een pragmaticus en, dat op de eerste plaats, een ondernemer in hart en nieren. ‘Ik heb me nooit erg bekommerd om de plastic­vervuiling en de gevolgen voor het milieu. Maar ineens weet iedereen je te vinden als het over dit onderwerp gaat.’

Dat gaat als volgt. Waterval is met zijn onderneming jarenlang als partner en investeerder betrokken bij Plastic Whale, een organisatie die zich inzet om de Amsterdamse grachten plastic­vrij te maken. Als Limburger krijgt hij steeds vaker vragen van vrijwilligers en ondernemers uit het zuiden van het land die zich graag inzetten voor een plasticvrije Maas. ‘Ik dacht: het zou toch mooi zijn om de Maas in één dag plasticvrij te maken. “Vaan Eijsde tot de Mookerhei”, net als in het carnavalsliedje.’

Zijn ondernemersbloed gaat sneller stromen en hij besluit stichting Maas Cleanup op te richten. Hij benadert ondernemers en maatschappelijke organisaties en krijgt de afgelopen jaren in totaal 300.000 euro aan sponsorgeld bij elkaar. Zelf steekt hij jaarlijks 20.000 euro in de stichting. De eerste actie om de Maas en zijn oevers schoon te maken vindt plaats in het najaar van 2020. ‘We hadden meer dan 6000 vrijwilligers op de been. Het heeft mijn stoutste dromen overtroffen.’ De stichting ondersteunt nu meerdere acties van vrijwilligersgroepen.

Aanstekelijk enthousiasme

Zijn ondernemersvaardigheden helpen Waterval om de stichting tot een succes te maken. ‘Ik heb het vermogen om mensen een bepaald idee te laten volgen. Volgens een van mijn voormalige compagnons heb ik een aanstekelijk enthousiasme, waardoor mensen moeilijk nee kunnen zeggen.’ Waterval is het gewend om zich te bewegen in een complex speelveld. ‘Ik weet uit ervaring dat je oog moet hebben voor ieders belangen. Dat kunnen commerciële belangen zijn of persoonlijke. Anders krijg je mensen nooit mee.’

Een commerciële onderneming leiden is niettemin heel anders dan een stichting leiden, vindt hij. ‘In mijn bedrijf krijgt iedereen salaris en kan ik dingen een bepaalde kant op sturen of ingrijpen als ik het niet eens ben met de gang van zaken. Bij een stichting werkt iedereen op basis van vrijwilligheid. Je hebt minder vat op zaken. Mensen komen niet opdagen of dingen lopen anders dan afgesproken. Zelf maak ik mij daar ook schuldig aan.’ Waterval heeft daardoor, noodgedwongen, leren loslaten. ‘Ik heb bovendien meer geduld en kan beter luisteren naar de behoeften van anderen. Dat is de basis om dingen in beweging te krijgen.’

De stichting is harder gegroeid dan hij had voorzien. ‘Ik moet vaak tegen de stichting zeggen dat ik er niet bij kan zijn. Ik kan mijn bedrijf niet maar drie dagen per week runnen. Ik probeer mijn tijd zo goed mogelijk te verdelen, maar soms heb ik het gevoel dat ik het nooit goed doe.’ Toch peinst hij er niet over te stoppen. ‘Ik vind dat je als ondernemer de morele plicht hebt je in te zetten voor maatschappelijke thema’s. Al is het maar omdat je graag de handen uit de mouwen steekt. Als elke ondernemer één procent van zijn talenten en middelen zou inzetten, zouden een hoop problemen de wereld uit zijn.’

Voor Waterval geldt: niets doen is geen optie. ‘Betrokkenheid tonen bij maatschappelijke problemen zorgt ook voor een betere positionering van je bedrijf. Het helpt om talenten aan te trekken en geeft verdieping aan de relaties met klanten en partners. Daar hoef je niet schijnheilig over te doen.’

Artikel: Het Financiële Dagblad 4 juni 2022.