Gedicht: Rivier
Door Jan Schafraad
Door Jan Schafraad
Ik leerde een rivier te zijn
die stroomt door het land,
helder en niet gehinderd.
Het is een bijzondere ontdekking
dat alleen het water telt.
Het water dat de zee bereikt.
Mijn hele leven
hoor ik hoe de rivier moet zijn,
en niet zozeer het water.
Toch vreemd te ontdekken,
dat de essentie niet benoemd wordt,
en dat we dit niet beseffen.
Als het water zo belangrijk is,
dan verschuift mijn zorg.
Stromend zuiver water is mijn hoofddoel.
Hoe zuiver is mijn water?
Deze vraag is van een andere orde
dan: hoe mooi en beroemd is mijn rivier.
Op het eind van mijn leven
telt alleen mijn zorg voor het water.
Het water van wijsheid en liefde.
Stromen doet het water zelf.
De zuiverheid kan ik bewaken,
en ook de vrije doorgang?
Niemand voelt zich verantwoordelijk voor het afval in mijn achtertuin. En dat wil ik veranderen door mijn rechten wettelijk vast te leggen. Doe je mee? Teken dan mijn petitie.
Het líjkt zo mooi groen. Maar als Maurice Theunissen aan het Oude Veer in Elsloo naar zijn voeten kijkt, ziet hij rondom overal plastic. En dus gaat hij met andere vrijwilligers aan de slag.
Eigenlijk is het van de zotte. We zijn zo gewend aan vervuilde rivieren, dat we het normaal vinden er niet uit te kunnen drinken. Noï Boesten coördineert vanuit IVN de acties van Maas Cleanup.